Hoe mijn zelfverzekerdheid een deuk opliep en mijn faalangst alleen maar groter werd.
Remember my name -FAME- I’m gonna live forever, I’m gonna learn how to fly -high-’ zo zong ik luidkeels mee op de hit van Irene Cara naar de gelijknamige en mijn favoriete show allertijden ‘Fame’. Zoals ze dansten dat kon ik ook daar was ik van overtuigd want ik oefende me een ongeluk voor de tv . Ik was 8 jaar. Op mijn 13e had ik helaas amper nog geen een degelijke dansles gehad.
Ik voelde gewoon dat de tijd begon te dringen en ik werd er een beetje zenuwachtig van. Samen met een vriendinnetje had ik wat onderzoek verricht om erachter te komen wanneer ik moest starten om vaardig te worden. Oei, ik zou heel snel moeten beginnen anders zou dit werk alleen nog maar als bezigheid door mij beoefent kunnen worden.
Wat stond mij te doen om mijn wens waar te maken? Mijn smeekbede begon bij mijn moeder, jammer maar verklaarbaar kon zij het niet betalen als alleenstaande moeder van vier kinderen. Dus stuurde ze mij door naar mijn vader . Daar werd ik al helemaal zenuwachtig van. Ik kon namelijk geen hoogte van hem krijgen en eigenlijk was ik toch een beetje angstig van hem door zijn lage zware bulderende gezag . En iets aan hem vragen, nee daar stond ik nou niet om te trappelen .
Maar goed, dit ging wel om een heel belangrijk onderdeel van mijn leven, misschien moest ik me maar over mijn vrees voor hem heen zetten…Ongelooflijk, nadat ik mijn moed bij elkaar had geschraapt en de stoute schoenen had aangetrokken durfde ik mijn vader te smeken of hij voor mij de danslessen zou kunnen en willen betalen . En wat helemaal een wonder was, hij reageerde kalmpjes , en geïnteresseerd en vroeg aan mij of ik hem wilde voorzien van de nodige kennisgeving zodat hij een goed idee had van de onkosten . Hij zou bij mij terug komen nadat hij alles had geïnventariseerd.
OOOOOOOh baby, can you believe it, mijn wens zou werkelijkheid worden. Ik zag me al in zo’n gezelschap als Fame swingen of nog beter achter een grote artiest zoals Michael Jackson of zijn zus. Yessssss, ik was in mijn gedachten al zo ver dat ik bijna vergat dat het definitieve uitkomst nog moest komen.
Het antwoord liet lang op zich wachten…..bijna te lang. Waardoor ik weer geconfronteerd werd met mijn angsten en weer zou ik diegene moeten zijn die naar mijn vader toe moest om te vragen wat het weerwoord nou eigenlijk was geworden. Aaaaaarrrgh.
Nee, toch, het zou toch niet? Nee, Gracielle niet pessimistisch gissen in je wens blijven geloven, kom op. Het dans seizoen gaat al bijna van start dus je moet het wel vragen. Maar zou mijn vader mij niet te bijdehand vinden? Zou hij misschien heel erg kwaad worden dat ik niet heb gewacht totdat hij mij benaderde? Ik wilde dit zo graag dat ik er alles voorover had, ik stapte dus op hem af. Adem in .. en uit .. pffff
Pa? ‘Ja?” –
G: ‘Heeft u nog gekeken voor mij, of u de danslessen kunt betalen?’ (pfffffffffff, zo dat was eruit)
P: ‘HOE DURF JE ME DAT TE VERZOEKEN ? IK KAN VOOR MIJZELF NIET EENS EEN BROEK KOPEN. VERZOEK HET AAN JE MAMA , ZIJ KRIJGT DE KINDERBIJSLAG!!’
Al mijn vertrouwen al mijn dromen kletterden met volle vaart naar onder en spatte in duizenden stukjes uitelkaar . Daar sta je dan 13 jaar, je wens gebarsten en nu? Moeder riep ga maar je huiswerk doen, doe goed je best op school zodat je later jouw nageslacht wel alles kunt geven. Hmmm, ja, ok. Oooh ik was erg deugdzaam , dus ik ging ook mijn huiswerk doen en inmiddels stierf ik een langzame dood van binnen. Toch nog geprobeerd om het uiterst haalbare op school te halen . En gelukt? Nee…voor het VWO gezakt op 0,2 punt. Dat kan niet waar zijn! Oh yeah baby, en het allermooiste is nog dat ik jaren later een belletje van mijn vader kreeg met de volgende vraag ;
P: ‘Katja Schuurman’
G: ‘Ja, wat is daarmee?’
P: Nou zij is van 19-02-1975
G: ‘En dus….?’
P: ; Wist je dat niet?’
G:’Nee, maar hoezo?’
P;’Zij heeft vast een paar tonnen op de bank!’
G:’Is dit de enige reden waarom u mij belt?’
P:’ja’
Nou me dunkt, dat geloof je toch niet? Ik geloofde het zelf niet eens dat ik zo’n telefoongesprek had met mijn vader. Mijn vader die niet de inspanning nam om zijn dochter op dansles te zetten om naderhand haar te vergelijken met iemand die dankzij DANS is doorgebroken!
Is dit merkbaar voor jou, dan lijkt het mij leuk om daar eens over te kletsen en misschien kunnen we nog iets van elkaar aanleren ?
